مهمان گل خانه ما

این روزها دارم به این فکر میکنم که تو پسرگلم مهمانی در خانه ام هستی و روزی از کنارم میری.

روزها با سرعت عجیبی میگذرد و تو به زودی از من جدا میشی .

به خودم میگم : کدوم مهمتره ؟ نظم خونه یا اینکه تو به خوبی از من یاد کنی ؟

کدوم مهمتره ؟خونه یا اخلاق و روحیه و حسن تربیت تو ؟

چون میدونم تو مهمان خانه منی پس اولویتم رو تغییر میدم و بعد از این مهمترین چیز نزد من آرامش خاطر من و توست.

شروع کردم به پیاده کردن نقشه ام و طبعآ مجموعه کمی از قوانین مهم رو انتخاب میکنم و خودم رو ملزم به اجرای اونها میدونم و مابقی چیزها رو بدون هیچ قید و شرطی رها میکنم.

از عصبی شدن وداد و فریاد زدن کم میکنم تا به آرامش برسم .از وسواس هام میگذرم و به خانه ای راضی میشم که مقداری بهم ریخته و نامنطم است و کمی شلختگی هم توش به چشم میخوره.

اما................

فرزندی رو تحویل میگیرم که آرامش داره و از من و خشم هایم ناله نمیکنه و رابطه ای قوی و زیبا بین ما حاکم باشه.

چون میدونم ..............

تو مهمان زودگذر خانه منی.

کودک عزیزم امیدوارم مهمانی خونه من زیباترین مهمانی زندگیت باشه.